小学三年级学生背诵的古诗带拼音
【导语】古诗是古代中国诗歌的泛称，在时间上指1840年鸦片战争以前中国的诗歌作品，从格律上看，古诗可分为古体诗和近体诗。以唐朝为界限，以前诗歌均为古体诗，其后，古体诗渐渐式微，逐渐消亡。古体诗又称古诗或古风；近体诗又称今体诗。从《诗经》到南北朝的庾信，都算是古体诗，但唐代之后的诗歌不一定都算近体诗，具体在于格律声韵之分。 Xún yǐn zhē bù yù táng jiǎ dǎo 1. 寻隐者不遇 【唐】贾岛 sōng xià wèn tóng zǐ yán shī cǎi yào qù 松下问童子，言师采药去。 zhǐ zài cǐ shān zhōng yún shēn bù zhī chù 只在此山中，云深不知处。 xiǎo ér chuí diào táng hú lìng néng 2. 小儿垂钓 【唐】胡令能 Péng tóu zhì zǐ xué chuí lún cè zuò méi tái cǎo yìng shēn 蓬头稚子学垂纶，侧坐莓苔草映身。Lù rén jiè wèn yáo zhāo shǒu pà de yú jīng bù yìng rén 路人借问遥招手，怕得鱼惊不应人 。qīng míng táng dù mù 3. 清明 【唐】杜牧 qīng míng shí jié yǔ fēn fēn lù shàng xíng rén yù duàn hún 清明时节雨纷纷，路上行人欲断魂。Jiè wèn jiǔ jiā hé chù yǒu mù tóng yáo zhǐ xìng huā cūn 借问酒家何处有？牧童遥指杏花村。yuán rì sòng wáng ān shí4. 元日 【宋】王安石 bào zhú shēng zhōng yī suì chú chūn fēng sòng nuǎn rù tú sū 爆竹声中一岁除，春风送暖入屠苏。qiān mén wàn hù tóng tóng rì zǒng bǎ xīn táo huàn jiù fú 千门万户瞳瞳日，总把新桃换旧符。lù zhài táng wáng wéi 5. 鹿柴 【唐】王维 kōng shān bù jiàn rén dàn wén rén yǔ xiǎng 空山不见人，但闻人语响。 fǎn yǐng rù shēn lín fù zhào qīng tāi shàng 返景入深林，复照青苔上。 jiāng shàng yú zhē sòng fàn zhòng yān 6. 江上渔者 【宋】范仲淹 jiāng shàng wǎng lái rén dàn ài lú yú měi 江 上往来人，但爱鲈鱼美。 jūn kàn yí yè zhōu， chū mò fēng bō lǐ 君看一叶舟，出没风波里。 Sì shí tián yuán zá xìng song fàn chéng dà 7. 四时田园杂兴 【宋】范成大 Xià rì tián yuán zá xìng qí yī 夏日田园杂兴(其一) Zhòu chū yún tián yè jì má cūn zhuāng ér nǚ gè dāng jiā 昼出耘田夜绩麻，村庄儿女各当家。tóng sūn wèi jiě gòng gēng zhī yě bàng sāng yīn xué zhòng guā 童孙未解供耕织，也傍桑阴学种瓜。Xià rì tián yuán zá xìng qí èr 夏日田园杂兴（其二） Méi zǐ jīn huáng xìng zǐ féi mài huā xuě bái cài huā xī 梅子金黄杏子肥，麦花雪白菜花稀。Rì cháng lí luò wú rén guò wéi yǒu qīng ting jiá dié fēi 日长篱落无人过，唯有蜻蜓蛱蝶飞。sòng yuán èr shǐ ān xī táng wáng wéi 8. 送元二使安西 【唐】王维 Wèi chéng zhāo yǔ yì qīng chén kè shè qīng qīng liǔ sè xīn 渭城 朝雨邑轻尘 客舍青青柳色新 quàn jūn gèng jìn yī bēi jiǔ xī chū yáng guān wú gù rén 劝君更尽一杯酒 西出阳关无故人 cūn jū sòng zhāng shùn mín 9. 村居 【宋】张舜民 shuǐ rào bēi tián zhú rào lí yú qián luò jìn jǐn huā xī 水绕陂田竹绕篱，榆钱落尽槿花稀。 Xī yáng niú bèi wú rén wò dài dé hán yā liǎng liǎng guī 夕阳牛背无人卧，带得寒鸦两两归。 mǐn nóng qí yī tang lǐ shēn 10. 悯农(其一) 【唐】李绅 Chūn zhòng yī lì sù qiū shōu wàn kē zǐ 春种一粒粟，秋收万颗子。 sì hǎi wú xián tián nóng fū yóu è sǐ 四海无闲田，农夫犹饿死。 chí shàng táng bái jū yì |
|
